Ambitie hebben de meesten van ons. Maar wat versta je onder ambitie?
Sommigen verstaan hieronder dat ze een verticale carrière willen: directeur willen worden bijvoorbeeld. Ambitie kan er ook in bestaan dat je een toffe job wil die je voldoende afwisseling en werkvreugde biedt. Of dat je een eigen zaak uit de grond wil stampen. En als het even kan ook dat je met deze job of handelszaak een bijdrage kan leveren aan de maatschappij. Ook dat is een uitdrukking van ambitie.
In je privéleven kan je ook ambitie tonen. We willen een fijne partner waar we bepaalde verwachtingen van hebben, kinderen misschien ook. Maar het verwerven van een mooi huis of een snelle auto kunnen ook daaronder vallen. Het willen maken van een wereldreis, een voettocht, al dan niet naar Santiago de Compostella, het uitlopen van de 10 Miles of misschien zelfs, wie weet, een marathon: het zijn allemaal tekenen van ambitie. Het is geen toeval dat het maken van een bucket list iets is wat steeds meer mensen doen.
Naar het enthousiasme en de betrokkenheid van ambitieuze mensen zijn bedrijven voortdurend op zoek. Bedrijven hebben een voortdurende nood aan efficiëntieverbetering en daarvoor hebben ze ambitieuze mensen nodig. Bedrijven hebben er belang bij om deze mensen te ondersteunen en tegelijkertijd gaan zij vanuit die vraag naar meer efficiëntie de lat steeds hoger leggen.
Hoe ga je dan in zo een omgeving je grenzen bewaken als je zelf ook ambitieus bent? Hoe ga je je voor jezelf zorgen als je zelf ook die hoge doelstellingen wil halen?
Een eerste stap hierin is dat je je grenzen leert aanvoelen, dat je leert voelen dat ze er zijn en wanneer je er over gaat. Voor sommige mensen is dat vanzelfsprekend. Zij voelen zeer goed aan waar hun grenzen liggen en kunnen en durven ook aangeven wanneer er hier over wordt gegaan. Dit is echter voor niet iedereen even evident. Wat dan? Kan je dit trainen? Absoluut. Door je te trainen in aandacht voor wat er zich hier en nu voordoet ga je ook meer voeling krijgen met de grenzen die je lichaam aangeeft. Mindfulness is dan een eenvoudige en krachtige manier om dit soort aandacht te trainen.
In een tweede stap kan je dan, vanuit het besef dat je een bepaalde grens hebt bereikt, bewuste keuzes gaan maken. Hoe ver ben ik nog bereid hier te gaan? Is er misschien een andere werkwijze? Kan ik aan iemand hulp vragen? Het kan zijn dat er zich mogelijkheden aanbieden waaraan je eerder niet had gedacht!
Natuurlijk zijn er op de werkvloer altijd omstandigheden waar iets toch moet gedaan worden. In de hedendaagse werkomgevingen die vragen om snelle reacties en leveringen, en waar deadlines heel krap zijn, ontstaan vaak omstandigheden waar het resultaat er toch moet zijn. Geen ontkomen aan.
En ook in je privéleven doen zo’n situaties zich voor. Wanneer één van je kinderen plots ziek is of er doen zich andere onverwachte zaken voor, kan het allemaal heel hectisch worden. En dan moet je toch in actie komen, ook al geeft je lichaam misschien aan dat het eigenlijk niet meer kan. In zulke gevallen helpt het trainen van aandacht om je er in elk geval van bewust te zijn dat je over je grens aan het gaan bent. Het herinnert je eraan dat je dit niet onbeperkt kan blijven doen en dat je vroeg of laat recuperatie moet inbouwen. Liefst vroeg dan laat, vooraleer het lichaam zelf aan de alarmbel gaat hangen.
Moet je dan minder ambitieus worden? Absoluut niet. Het is mooi dat je het leven vol wil aangaan. Maar die ambitie mag zich ook tonen in de zorg voor jezelf! In een bedrijfscontext is dat een aspect waar zowel het bedrijf als de medewerkers oog voor moeten hebben en ruimte voor dienen te maken. Op lange termijn is deze vorm van ambitie waar bedrijfsdoelen gekoppeld worden aan (zelf)zorg van/voor de medewerkers ook voor het bedrijf het meest efficiënt.