Hoe komt het dat we aangeleerde soft skills als assertieve communicatie of bepaalde coaching-skills moeilijk kunnen inzetten als het er echt om gaat spannen? Waarom vallen we dan terug in oudere, inefficiëntere manieren van reageren?
Human resources departementen vinden op de markt een heel aanbod van opleidingen die hun medewerkers helpen om soft skills aan te scherpen. Opleidingen over assertieve communicatie, flexibiliteit en change management, team coaching, efficiënt vergaderen, … zijn uiterst waardevol en bieden technieken aan die werknemers effectief kunnen inzetten op de werkvloer.
Tegelijkertijd is er ook bij deze opleidingen een vaak terugkerende frustratie. Veel mensen slagen er wel in om de aangeleerde skills in te zetten op de werkvloer, maar dat is vaak niet meer het geval wanneer de omstandigheden heel stressvol zijn. Wanneer de druk hoog wordt, dan vergeten ze de aangeleerde technieken en vallen terug op hun oude gewoontepatronen.
Iemand kan een assertiviteitscursus gevolgd hebben en vervolgens vaker zijn stem laten horen op de wekelijkse briefings. Maar wanneer een bepaald conflict escaleert of de manager zich kwaad maakt omdat bepaalde deadlines misschien niet worden gehaald, is de kans reëel dat de werknemer terug in zijn oudere patroon zal hervallen, waarin hij liever zwijgt dan iets in te brengen. En dat ondanks het feit dat zijn inbreng wel van essentieel belang zou kunnen zijn voor de meeting. Datzelfde geldt ook voor de manager in dit voorbeeld. Hij heeft mogelijk communicatie- en coaching-opleidingen gevolgd om anders met de medewerkers om te gaan. En dat lukt hem daardoor ook steeds beter. Maar nu de deadline akelig dicht bij komt, slaat hij toch weer met de vuist op tafel en verheft hij zijn stem …
Dat dit gebeurt in stressvolle omstandigheden hoeft ons niet te verwonderen. Onze gebruikelijke manier om op situaties te reageren hebben we al ons hele leven getraind. Uit onderzoek is gebleken dat, telkens er zich een bepaalde situatie voordoet en wij hierop op een bepaalde manier reageren, er zich in ons brein bijkomende verbindingen vormen tussen deze twee gegevens. Als iemand kwaad wordt, dan zwijg ik. Als de deadline dichtbij komt, dan begin ik te roepen. Wanneer we dit lang genoeg doen, ontstaan er autostrades in ons brein tussen de soort situatie en onze reactie hierop. In stressvolle omstandigheden wil ons brein steeds zo snel mogelijk reageren. No time to lose! En het neemt dan ook de autostrade die de gewoonte ons heeft aangereikt …
Wat heb je nodig om dit te kunnen oplossen? Het blijkt immers dat dit in wezen een heel menselijk gegeven is. Wel, het eerste wat je nodig hebt, is zo snel mogelijk opmerken dat het gebeurt. Pas wanneer je opmerkt dat je in een oud patroon van reageren terugvalt, ontstaat er de mogelijkheid om te kiezen voor iets anders. Pas op dat moment kan je ervoor kiezen om je nieuw aangeleerde skills in te zetten.
Dit opmerken lukt natuurlijk niet zo maar. Dit kan enkel indien je je traint om je een specifiek soort van aandacht eigen te maken. Dat is wat je doet met mindfulness. Je traint het vermogen van je brein om te stoppen – hoe kort ook – en aandacht te geven aan wat er nu is. Om van daaruit te kunnen kiezen wat je gaat doen. Op die manier krijg je steeds opnieuw – ook in stressvolle omstandigheden – het hele arsenaal van aangeleerde skills tot je beschikking om in te zetten op de werkvloer. Het is dan ook niets te veel gezegd dat een mindfulness training op die manier een meerwaarde geeft aan elke andere soft skill opleiding die je hebt gevolgd.
Los daarvan blijkt uit wetenschappelijk onderzoek dat mindfulness zelf een positieve impact heeft op een heel aantal van deze soft skills, zoals stressbestendigheid, zelfvertrouwen, flexibiliteit en werken in teamverband …
Wil je meer weten over mindfulness, klik dan hier